– Autor Christopher Schmidt-Münzberg –
Nawet jeśli budynki, które w latach 1919/20 przyniosły Poelzigowi międzynarodową sławę, nie znajdują się we Wrocławiu/Breslau, to stolica Śląska jest miejscem pierwszego rozdziału jego kariery i stanowi podstawę dla jego późniejszego prestiżu.
Urodził się w Berlinie w 1869 roku, studiował architekturę w Wyższej Szkole Technicznej/Technische Hochschule w Charlottenburg, po dopuszczeniu do zawodu architekta w roku 1900 rozpoczął swoją karierę jako wykładowca w Szkole Rzemiosła Artystycznego/Kunstgewer-
beschule we Wrocławiu, a od 1903 roku był ponadto także jej dyrektorem. Pod jego egidą prowincjonalna i na wskroś eklektyczna szkoła obrała postępowy kierunek. Poelzig dostrzegł znaczenie połączenia praktyki i teorii w architekturze i sztuce już długo przed tym, jak ideę tę od 1919 r. propagował na cały świat późny Bauhaus. Konsekwentnie opowiadał się za reformami w architekturze i rzemiośle artystycznym, zrywając ze ściśle formalnym historyzującym językiem form artystycznych sprzed 1914 r. Szkoła Rzemiosła Artystycznego we Wrocławiu pomyślnie rozwija się i w roku 1911 podniesiona zostaje do rangi Akademii Sztuk/Akademie der Künste. W 1916 roku Poelzig przenosi się jako miejski radca budowlany/Stadtbaurat do Drezna, a następnie do swojego rodzinnego Berlina.
Skupmy się ponownie na wczesnej działalności budowlanej Poelziga we Wrocławiu: oczywiście dzisiejszy wspaniały Pawilon Czterech Kopuł jako uzupełnienie Hali Stulecia Maxa Berga z roku 1913, czy dom handlowy przy ulicy Ofiar Oświęcimskich (wtedy Junkernstraße) z lat 1912/13 ukazuje twórczy wizerunek cenionego i dojrzałego artysty, ale dla zrozumienia Poelziga i jego koncepcji bardziej interesujący jest charakter jego pierwszego dzieła we Wrocławiu, a mianowicie domu pokazowego na Wystawę Rzemiosła Artystycznego Wrocław 1904. …
→ Czytaj wiecej w GAL nr 67, s 52